Aan het einde van Marlioboro, dé winkelstraat van Jogya, vlakbij het ‘kantorpost’, vinden we twee heilige bomen in het midden van een stoffig plein. Werkeloze fietstaxis lezen de krant. Jongeren hangen rond, rijden op hun brommers van links naar rechts en begroeten hun maten. In de lucht een paar vliegers, een draak, een vogel. Oude vrouwtjes verkopen saté ayam, kippenvlees op een stokje. Het is zo anders, zo lethargisch, doelloos. Gewoon, hier zijn is blijkbaar voldoende. Een plaats om te ontmoeten, te kijken, meer is niet nodig.