In het dorp boven Sidemen is een groep mensen druk in de weer om de crematies, die plaatsvinden eind augustus, voor te bereiden. Overledenen worden eerst begraven, en dan, op een door de goden gunstig bevonden dag, verbrand. De lijken worden rondgedragen in een soort praaltoren, daarna in een buffel van papier maché gepropt en vervolgens steekt er iemand de fik in. Om het plastisch te zeggen. De prijs van een crematie kan, dixit onze gids, oplopen tot 400.000.000 roepie. Ter vergelijking: de Fuji die we hier kochten, kost 7000.000. Gelovig zijn is hier een dure affaire. Ongelofelijk duur. Misdadig duur. Zeker als je ziet en ruikt hoe de mensen in dit dorp leven. Maar wie zijn wij om te oordelen?
Het grootste deel van de mensen in dit dorp leeft van de hanengevechten. Van weddenschappen. Van welke haan hakt welke haan in mootjes. Onze gids schudt zijn hoofd. ‘I don’t like it. These people. Bad aura.’
With kids around the globe 