Ze lopen over de banken, de ukkies van het eerste leerjaar. Ze schreeuwen, komen ongevraagd naar voren. Maar als de juf met haar aanwijsstok de letters van het alfabet aanwijst dan kelen ze allemaal overtuigd mee.
We bezoeken een lagere school in Cianjur, Java. We worden verwacht, worden naar een achterplaatsje in de leraarskamer geleid en krijgen koffie, water, thee. Niemand spreekt blijkbaar Engels, behalve één lieve juf, want de rest zegt goedemorgen en doet verder zijn ding. Iedereen is supervriendelijk, de leerlingen praktisch in extase. Het is een school voor de economically poor, legt David, onze gids uit. Er zijn een 260-tal leerlingen en ze krijgen les in blokken, want er zijn onvoldoende lokalen.
Voor onze monsters is het nogal overdonderend, een meute losgeslagen Indonesische dorpskinderen, die hen willen aanraken, ruiken, proeven, hun naam willen weten en allemaal tezamen die van hen willen schreeuwen.
In de middelbare school is het rustiger. Er heerst opvallend veel discipline. When they report to me that another student didn’t clean the classroom, they get an A, vertelt de leerkracht me. And when they do not behave, we tell their church. Klinkt nogal Big Brother, maar het werkt blijkbaar. Religion helps. They have to act like good muslim, lacht de lerares.
Ik kan me wel voorstellen dat godsdienst hier in Cianjur stevig aanwezig is. De muezzin in de moskeeën lijken hier wel gek geworden. Beginnen ze bijvoorbeeld om 15.30 met hun Allah Akbhar, dan zijn ze om 16.30 nog bezig. Veel muslims, als je er hen naar vraagt, schudden hun hoofd. Many muslim don’t like it. There are regulations for the duration of the praying, but sometimes they add things. Of er antwoordt een koor van kinderen, onderbroken door gegiechel en de muezzin als souffleur. De voorzinger die de longen uit zijn lijf schreeuwt naast onze bamboehut, droomde waarschijnlijk van een carrière als entertainer, maar zag toen de vacature voor muezzin …
With kids around the globe 
Oh leuk een school bezoeken. Deed ik ooit in Sri Lanka, daar moesten ze nog “in het gelid” staan voor de schoolaanvang en het volkslied zingen. Jullie foto’s van al die aanrakende kinderen doen me hier helemaal aan terugdenken. Moet dringend nog eens die foto’s opzoeken! Ga de foto van de middelbare school eens tonen aan onze leerlingen als die terug klagen dat ze te weinig plaats hebben op hun bank! 😉
En in Thailand was het verplicht tanden poetsen in de “speeltijd” om 10.00u 🙂
Mooi intitiatief!