We nemen een lokale bus van Johor Bahru naar historisch Melaka, sinds 2008 beschermd als Unesco wereld erfgoed. Het Dutch Square, oude shophuizen langs de rivier, panden in donkerrode tinten, Christ Church.
We besluiten om echt voor de couleur locale te gaan en kiezen een homestay uit: Apa Kaba Home and Stay. Idyllisch, bij mensen thuis, gezellig, in een koloniaal gebouw met een leuke tuin ervoor. Dat dachten we toch. De tuin is herschapen in een geheel van parking voor een viertal wagens, onkruidjungle, schroothoop. Achter een overdekt terrasje, de enige plaats waar je in de moordende hitte enigszins kan afkoelen, loopt een open riool, de stank kruipt je neus binnen terwijl je je ontbijt naar binnen werkt. Ooit was dit een mooi verblijf, met relieken van vroeger: een oude typemachine, sepia stadsbeelden aan de houten muren, een reuzegrote ijzeren ventilator … Nu is het een hoop rommel, met mooie kleuren.
Melaka was ooit bezet door de Portugezen, dan door de Nederlanders en in de twintigste eeuw door de Britten. Nu zitten hier vooral veel Chinezen, en hoera!, ook veel Indiërs. Hun tali, een rijstschotel met linzensaus, geserveerd op bananabladeren, is delicieus. Hun lassi, met mango, banaan of gewoon met suiker verfrissend. Hun naan om de vingers af te likken.
With kids around the globe 
