Op de nationale radio wordt gewaarschuwd voor stijgend waterpeil in de Mekong aan de Thais-Laotiaanse grens (het heeft nu al het record van de laatste drie jaar bereikt) en voor harsh weather and floodings in Pukhet. Koning Bumibol vaardigt twaalf richtlijnen heeft uit to bring happiness back to Thailand te brengen (één van die richtlijnen is een hernieuwd respect voor ouders, voogden en leerkrachten). En ondertussen spenderen wij onze laatste dagen in Bangkok. Vanop ons terras op de 27ste verdieping kijken we uit over dit beest van een stad, dat nooit slaapt. One night in Bangkok, zingt Murray Head, maar dat is niet genoeg. Genoeg voor sommigen om een herpes op te doen, dat wel, maar niet voldoende om de pols te voelen van deze metropool, wervelwind, die nooit slaapt, die buzzt en bruist en blinkt en tweet en Blade Runner-like futuristisch aandoet, met haar subways, malls, entertainmentcenters, skytrains, skylines, die alle segmenten van dit pulserende orgaan met elkaar verbinden, en de skyline met golfslagbaden op het drieënvijftigste en the sky-is-the-limit decadentie en fun fun fun en brommer-Thai met mondmaskers, KFC-billboards bovenop close ups van megavoetballers bovenop reclame voor condo’s. Het is vochtig, de straten lopen onder na helse stortbuien, zijn doorweekt, en drogen op in geen tijd. Het is pas nadat ik een aantal keer terugkom naar BKK dat ik haar begin the appreciëren. Een mooie, complexe dame. Ik leerde haar donkere kantjes kennen, in steegjes, achterkamers en in de penthouses van verblindende torens waar ik per abuis belandde. Alles kan in Bangkok, alles mag. Zuip je voor tien euro compleet amoebe in de trendy all-you-can-drink-in-twinty-minutes-wodka-icebars, waar het vijf graden beneden het vriespunt is en je wollen wanten en een polarvest aankrijgt. Doe een detox-kuur in een boeddhistisch klooster, in bloot bovenlijf en oranje lendendoek, drink een week lang enkel water en kots je ziel uit je lijf. Volg lessen in fruitcarving, een cursus currycooking, Thom Yan en tofu in black pepper en the art of motorcyclemaintenance, word een master in shiatsu, reiki, word een guru, word een GOD. Laat een driedelig fake Hugo– of Armanipak maken op maat. Ga naar gogo-bars, transgender-en travestietenshows, toyboys en ladyboys. Kijk pingpong in Pattaya. Neuk je suf. A la carte. (Uit Hebzucht, Sebastiaan Leenaert, (nog) niet verschenen. ;-)) en

Wij zijn aan het uitbollen, een beetje reismoe, en in Bangkok hebben we de meeste points of interest al gezien. We zwemmen met uitzicht op de miljoenenstad, vieren Lux’ drie jaar in een lekkere Italiaan, en doen een paar malls aan: Silom en MBK. We kopen een extra koffer om alle snuisterijen in te laden, en ook de bronzen Boeddha die we in Lop Buri kochten. Hopelijk vinden we hem thuis ook nog mooi.

’s Avonds, als de monsters in bed liggen, zoek ik een Thaise massage op in Langsuan, de ambassadewijk. Het  verkeer is natuurlijk hectisch en de taxichauffeur neemt een shortcut, om te verzeilen in een andere file.  We rijden door een nauwere, drukke straat.

You know Patpong?, vraagt de driver.

Neen, zeg ik nogal onnozel.

Sure you do! Pingpongshow.

Aha. Natuurlijk.

I know from the movies, zeg ik nog onnozeler.

Nu pas merk ik de massagesalons op, de uithangborden met pussy en hot en girls, de fluoroze verlichting. Patpong is één van de rosse buurten van BK, een relict van de Vietnamoorlog, toen de GI’s hier hun vertier kwamen zoeken.

De chauffeur dropt me bij Urbana Langsuan, een hotel waar we vroeger verbleven. Nu slapen we in Urbana Sathorn, een ander filiaal van de keten.

Een rij westerlingen ligt te genieten van voetmassages. De mat onder mij is nogal hard. De masseuse duwt in de oksels van mijn knieschijven, en dat doet pijn. De ventilator draait en houdt de muggen weg, maar de warmte niet, het zweet staat in druppels op mijn lijf. Als ze genoeg momentum hebben, parelen ze naar beneden, over mijn aangezicht, schouders, rug, langs mijn billen, ze nemen de vuiligheid mee die zich opgehoopt heeft in mijn huidplooien, stukjes van de wereld, moleculen van mensen, gevoelens die materie werden. De masseuse schijnt het niet erg te vinden dat ik er zo wak bijlig. Thaimassage gebeurt natuurlijk niet op bloot vel, dus misschien voelt ze me niet zo zweten. Eerst wees de vrouw me een bankje, dan kwam ze aandraven met een teil lauw water, zeep en een klein handdoekje dat geurde naar iets fris. Ze waste mijn voeten, droogde ze af en liet me een linnen pyjama aantrekken. Toen begon ze eraan. Twee uur massage voor 15 euro. Af en toe brabbelt ze iets Thai tegen een andere masseuse, achter het gordijn, ze lachen, maar overwegend is het stil. Ze gooit alles in de strijd: voeten, ellebogen, haar hele lijf, haar hele gewicht.

Ik zal de massages missen. Thuis is de prijs maal tien, spijtig genoeg. Maar het is tijd om naar huis te gaan. Lux en Marie-Lou zijn al een hele tijd berelastig, en dat weegt.  Thailand was weer tof. Waarschijnlijk hebben we voor de kinderen wat te veel gereden, maar een mens leert bij en we zagen weer totaal nieuwe zaken. Het land blijft verassen. Misschien komen we nog wel eens terug. 🙂

En u, u bent bedankt om ons te volgen.