Vanuit de haven van Manado gaat het richting Bunaken, een walhalla voor duikers en hun kleine broertjes, de snorkelaars. Ideaal om onze reis mee af te sluiten: plonzen, Nemo gapen, hopelijk een schildpad of zes spotten en rondhangen op het strand. Een Bintang drinken terwijl de zon ondergaat. En misschien kan ik eindelijk nog een massage meepikken.

In het haventje stinkt het. Naar vis. Een stank waarbij ik letterlijk mijn neus dichtnijp en kokhals. Ik zie nochtans geen vis. Misschien heeft de geur van schubben en visolie en dood zich jarenlang vastgezet in het hout van de steigers, in de boten, in de mensen. Teddy heeft voor vervoer gezorgd. Privé. Een roze speedboat.

Honderd meter uit de haven begeeft één van de twee buitenmotoren het. Marie-Lou is er niet gerust in. Lux wel, die ligt in haar blote kont te slapen op mijn schoot. Alex probeert het tuig opnieuw aan de praat te krijgen. Alex is de broer van Simon. En Simon is de vriend van Teddy, en die had dus een boot. Na twintig minuten dobberen en sleuren aan de motor gaan we we verder op halve kracht. Onze speedboat wordt een slowboat. Een roze slowboat. Easy does it. Plan Plan.

How much you pay boat?, vraagt Alex, 

Vijfhonderdduizend, zeg ik.

You want go back to Manado, you call me. Four hundred thousand.

Ik knik. With two engines? Ik vermoed dat Alex en Simon geen broers zijn. Hoogstens verre achterneven.

Bastianos Dive Resort zou het oudste zijn van Bunaken. Bunaken is een scheet groot, maar er zijn heel wat resorts, guesthouses en Padi-certified locaties.  Oud, en geen airco. ’s Avonds is het zweten. Bastianos heeft een strand, de andere meestal een doorgang door de mangrove. Strand is een plus voor de monsters. Drie maal buffet per dag zit in de prijs. En die prijs is aan de duurdere kant. Maar het eten is goed, kruidig, gevarieerd (op de groenten na: waterspinazie en Chinese kool, denk ik) de staff is supervriendelijk en het resort heeft sfeer. Hout met patine. Een biljarttafel met afgeleefd laken. Ligstoelen in het zand en beanbags op het terras. Het geluid van de aanmerende boten en het monotone geronk van de  compressieruimte voor de zuurstofflessen neem je er dan maar bij. We doen niet moeilijk. Maar sommige boten zijn gewapend met ghetto blasters. Daar heb ik het wel moeilijk mee.

No manta’s. No big sea creatures here, zegt Max, de Oostenrijkse manager, bored out of his mind lijkt hij. The water is not cold enough. En inderdaad, zwemmen in zee is als een lauw bad nemen. En ook het zwembad koelt niet echt af.

Een honderdtal meter van het strand, waar het koraal begint, gaat het loodrecht naar beneden. We huren een kajak en drijven boven ‘the wall’. En oh ja! Hoezekers! Honderden vissen, duizenden vissen! Ella, Marie-Lou en Lux zijn verrukt, drijven rond met hun goggles en zwembandjes. Ik ken geen namen, maar er zijn kleine fluovisjes, en maanvissen, en bultneuzen en maanstaarten en lange, doorzichtige pijlen. En zeesterren, vooral blauwe. We zien een reuzeschildpad, in de diepte, daar beneden in het zonlicht. Maar het koraal heeft niet veel kleur meer. They use dynamite for fishing, vertelt een ouder Spaans koppel ons, sometimes the divers hear it underwater. En daarbij nog de opwarming van de aarde, vervuiling, boten …

Door de ‘jungle’ stappen we via de markt aan de kust, een trap op, vuilnis overal, langs een pad, naar Bunaken-dorp. Anderhalf uur. Het is drie uur ’s middags en de temperatuur wordt langzaam aangenaam. Hier en daar een hagedis, gedomesticeerde zwijntjes, het geluid van vogels. Bijtende insecten. We passeren enkele huisjes. Een werkplaats waar een meubelmaker stoelen maakt. Een meisje veegt gevallen bladeren bij elkaar in haar tuin. Hoge palmen en aangeplante rubberbomen (?).

We drinken iets fris in resort Two Fish en de monsters pootjebaden in de mangrove. We komen bij een brede weg, die in aanleg is. Alle materialen worden met boten aangebracht uit Manado: stenen, zand … Een brommer met aanhangwagen geeft ons een lift.

De weg loopt naar het dorp. Gezellig, proper, winkeltjes en voortuintjes en jonge kinderen op bromfietsen en een grote kerk boven alles uit. Jesus pray for Bunaken. Een oude vrouw zit aan een lange tafel. Voor haar ligt een berg citroengras. Tomorrow wedding party here, legt haar zoon uit. Hundredth fifty people. Op het strand word rijst met kokosmelk gekookt in bamboe. Een vissersbootje brengt ons terug naar Bastianos.