Onderweg naar Thailand. Tussenstop Doha, Qatar.

In 1939 werd in Qatar olie en gas ontdekt. Daarvoor leefden de Qatari vooral van visvangst en parelduiken, getuigt het lelijke schelpstandbeeld aan de kust. Vandaag is het koninkrijk het rijkste land per capita ter wereld. Het is ook een van de veiligste landen ter wereld. Waarom zou je nood hebben aan een criminele carrière als je baadt in weelde? Maar of iedereen zo goed af is? Er vertoeven 180 verschillende nationaliteiten op het grondgebied, maar Qatar kent maar zelden naturalisatie – met alle bijhorende voordelen, zoals geen taksen – toe.  Alle gidsen, taxi drivers, obers … zijn minder fortuinlijke Indiërs, Filipino’s, Bengali …  Maar mochten zij,  of een losgeslagen Qatari al in de verleiding komen om eens iets scheef te slaan,  te veel te zuipen, of  een jointje op te steken, dan schrikt de sharia-wetgeving hen zeker af. Hoe modern Qatar verder ook mag ogen, ‘t is zeker niet allemaal koe en ei. Als homoseksueel bv. kan je 7 jaar achter de tralies belanden. (Als homoseksuele moslim kan je in principe zelfs de doodstraf krijgen.) Word je op heterdaad betrapt in een overspelig spel? Honderd zweepslagen. Ben je getrouwd en vergrijp je je aan ‘galanterie’, dan kan je hangen. Al moet het gezegd dat executies heel zelden voorkomen. ‘Although a search of Amnesty reports does not confirm any execution since 2000, multiple sources confirm that an appeals court in Qatar confirmed the death sentence of a man who was then executed by firing squad on March 10, 2003 for a 2001 murder.’ (source) Ter vergelijking: er zitten sinds 1 april 2018, 2743 personen op death row in the United States. Toegegeven, The States zijn iets groter.

Qatar Airport, nr. 4 in the world

Pearl statue

Nu goed,  wisten wij veel. En gelukkig hadden we ook geen behoefte om iets te stelen of homoseksuele daden te plegen, we waren immers maar 4 u in Qatar en redelijk moe. Daar reden we, met een toeristenbus, van de ene bezienswaardigheid naar de andere,  langs prachtig futuristische architectuur, langs de beeltenis van emir Tamim bin Hamad al-Thani op gebouwen en muren, terwijl een Sri Lankaanse gids uitvoerig ditjes en datjes vertelde over Qatar zonder daarbij de minder leuke kantjes te schuwen. De no-benifit-status van expat-arbeiders bijvoorbeeld, ging ze verwonderlijk, en misschien als waarschuwing, niet uit de weg.

Staren naar de skyline aan de overkant van het water, effe rondhangen in een ‘winkelcentrum’ (Rolls Royces, Ferrrari’s en Fabergé), mannen zien binnengaan in de Katara moskee, en vrouwen langs een achterpoortje … Naast de moskee (werelds en goddelijk naast elkaar) de pigeon towers, waarin tweeduizend duiven tegelijkertijd en op hun gemak hun behoefte kunnen doen ( een ander staaltje van de grootsheid van Qatar. :-).

mosque, male entry

Same mosque, female entry

En uiteindelijk naar de souk, in de stijl van een adobe dorp uit Bobbejaanland, gezellige fake, Disneyballonnen en Bob Marleybeeldjes en waterpijpen en Midden Oostenversies van Babushka’s, met snor.

En dat alles in een lekkere 35 graden. Het is 10.00 ’s avonds. Overdag bakt het hier tot 50 graden, waarschijnlijk een lachertje als je een burkha draagt, maar in de winter zakt de temperatuur tot een voor de Qatari gruwelijke 7. Doha, leuk om eens gezien te hebben, maar 3 uurtjes is genoeg voor ons. We zijn ondertussen ook 18 uren wakker en Lux en Marie-Lou lopen slaapwandelend voorbij de kramers en venters.