Onze zoveelste keer in Bangkok. We doen het rustig aan, want de jetlag has kicked in. En het brandalarm dat afgaat om 1 u ‘s nachts was niet nodig. Het is  warm regenseizoen, en af en toe kletst het eens hevig, maar nooit lang, en een plons in het zwembad van onze Airbnb (‘Lovely and Quiet Retreat in the Heart of Sathorn’), verfrist. We eten padthai en spelen UNO.

So, what’s new? We waren hier de laatste keer vijf jaar geleden. Heel veel lijkt er niet veranderd. Furious Bangkok. De hop on hop off toerist-boten op de Chao Praya-rivier zijn wel nieuw: grote, blauwe ferries die je voor 200 bath per dag, hop on hop off, naar de bezienswaardigheden brengen. Maar eerst nemen we, per ongeluk, een longtail. Marie-Lou doet het aanvankelijk in haar broek als het bootje door het water klieft en de golven de jappen achter ons nat spatten. (Marie-Lou doet het in haar broek van: liften, treinen, donkere wolken, weerberichten die donkere wolken aankondigen, onweer, vragen waar het toilet is, hangbruggen die bewegen …) Op de terugweg nemen we de toerist boat.

Het koninklijk paleis, met de grootste collectie boeddha’s van het land, en de 40 meter lange, met goud bedekte lying buddha, malls, the Temple of the Emerald Buddha, bewaakt door de Efteling-wachters met puntschoenen en grote bijlen. Toerist-selfies all over the place, biddende en donerende Thai.

In het hart van Bangkok worden de grote boulevards overschaduwd door de skytrain en elektrische spinnenwebben. Grab, en ladyboys, inktvis op spiesjes, tuktuks, cabs geel en roze, gebakken banaan, seven/eleven en brommers. Hello mister! Hello Kitty! De kids zijn dol op het Fantasy Lagoon@the mall, een zwemparadijsje bovenop een flatgebouw, de tuktuks blijven een leuke attractie, Dunkin Donuts is top, en terwijl we wachten op de nachttrein naar Chang Mai is Toy Story 4 in het supersjieke Paragon cinéplex ook mooi meegenomen.

Tussendoor Foodcourts in the malls, Indiase malai kofta, stops bij juice- en satékraampjes, en drinken drinken drinken.

Eens weg van de toeristische trekpleisters kijken de ever smiling Thai ons weer na en wijzen ze naar onze monsters. Daar bestaat in een wirwar van straten,  Bangkok zonder westerlingen, met aerobics op straat, fried rice voor een appel en een ei, ouderwetse fitnesstoestellen in het park.