De paarse nachttrein (makkelijk te boeken via 12 GO) naar Chang mai is nog steeds dezelfde als vijf jaar geleden, en waarschijnlijk ook als 20 jaar geleden en als in de komende decennia. Een vlucht is eigenlijk goedkoper, maar de treinrit is best een gezellige ervaring, ook al is slapen niet evident: eerst te warm, en ’s nachts te koud, harde bedden, en de neonlichten de hele nacht aan. Onze wagon zit vol farangs (westerlingen). Een Engelse vrouw was net in Bangkok voor een Scrabbletoernooi. Voor de rest heel veel Nederlanders. Ronald, die met vrouw en dochter naast ons slaapt, vergelijkt de rit lachend met zijn ervaring in Japan vorig jaar. Daar raast de Shikansen, de supersnelle trein, aan 350 km/u. ‘je zet een muntje recht en het beweegt zelfs niet, zo stabiel is dat ding.’

We huren een auto voor drie weken (800 bath/ 23 euro per dag) een Toyota Vios automatic (een aanrader gezien de haarspeldbochten) en die staat ons mooi op te wachten. We slaan nog wat comfort food in in de locale Tesco en rijden de heuvels in, naar onze slaapplaats.

Shivaraks resort, op 40 min van het centrum is een verademing; een prachtig hotel middenin junglegroen en krekelchirps, met gastvrije uitbaters Saipin en haar zus Ying (we krijgen een upgrade naar de Banyan-suite, want we zijn de eerste airbnb-gasten). We hebben het resort voor ons alleen en worden verwend.  Het zwembad is zalig en de massages ook.

Vanuit het resort rijden we (na een paar bochten geeft Ella over, Same old same old)  naar de Queen Sirikit Botanic Garden met een mooie verzameling hyacinten, lieflijke vleesetende plantjes, cacti (seen one, seen ‘m all though?) Op de canopy walk zoeken we naar het ‘gewoon vliegend draakje‘ , maar dat laat zich niet zien, en we brengen een kort bezoekje aan de Mae Sa Waterfall.