Art in Paradise, Chiang Mai

Eagle Track Zipline, Chiang Mia

Nog een dag en een nacht in Bangkok. We vlogen gisteren uit Chang Mai naar de hoofdstad en morgen  hebben we onze vlucht  naar Brussel met een overstap van 9 uren, ’s nachts, in Doha. Dat wordt nog even doorbijten.

Het was een reis vol verassingen, grote, maar vooral kleine fijne. Na in totaal x maanden in Zuid-Oost Azië, en natuurlijk ook omdat het onze vierde keer Thailand is, heeft het land van de eeuwige glimlach niet meteen de hoogste WOW-factor. Het is een vrij ontwikkeld, op het eerste gezicht minder traditioneel dan bv. Indonesië, met brede, goed berijdbare wegen zonder de helse toestanden zoals in bv. dead men driving-India, met megapolis Bangkok, een ‘deftig’ uitgebouwde toeristische infrastructuur en, afhankelijk van waar en wanneer je gaat, een serieuze meute flashpacker. Ook ‘eerstelingen’ zullen merken dat het misschien niet meteen voldoet aan hun verwachtingen, aan hun exotische dromen.

Het valt ook op dat toerisme ook steeds meer pakketten aanbiedt: kleine travel-agents in Chang Mai bv. beconcurreren elkaar kapot met hun trips: Tiger Kingdom, traditional lunch en snapshots met gedrogeerde tijgercubs en/ of blessing door holy monk. Of Chang Mai King Cobra show, in combinatie met uitstap naar Hidden Temple. Of Hill Tribe Longneck Village Tour met Thai Cooking Class als afsluiter, incl. hotel pick up & drop off.

Waar is de tijd dat je uit het treinstation stapte en in je Lonely Planet een guesthouse uitzocht, waarop je door een taxi prompt aan een ander hotel gedropt werd (van zijn neef, tante of oom).

We gaan met een voldaan gevoel naar huis. We reden ‘off the beaten path’, naar o.a. Phayao, Pua en Naan, waar quasi geen westerling te bespeuren viel. Maar stel je daarbij geen kleine jager-verzamelaar gemeenschappen voor. :-)Het zijn vrij grote steden, met Makro, Burgerking en KFC. We verbleven een tijd in Chang Mai, dat ondanks de pretparksfeer, nog altijd elke dag iets nieuws brengt. De Thai zijn ongelofelijk vriendelijk, zeker hier in het noorden, en laat ons hopen dat dat nog lang zo mag blijven. Het eten superlekker. We sliepen in gezellige en zeker betaalbare resorts, hotels, guesthouses en homestays, bezochten kleurrijke tempels, reden door prachtige landschappen, de kids waren dol op de tuktuk-ritjes, de watervallen, de 7/11, de  juices, de temperatuur in combi met de zwembaden. De marktjes, hoe klein of groot of groezelig ook, zijn ook altijd een opsteker. We deden  de Night Bazaar in Chiang Mai nog aan, waar een een gemoedelijke sfeer hangt. Een Thaise oude duiker speelt eigen versies van oldies goldies, en de vrouw met Nutella-pancakes steekt er haar ziel in.

En we brachten vooral heel veel tijd samen door, wat in hectisch België niet altijd evident blijkt. Niet dat we daar té romantisch over willen doen. Het kan wel eens bijten, zo een maand op elkaar lip zitten. 😉

Na een onderdompeling in Thailand besef je nog maar eens dat onze westerse maatschappijvorm niet de enige is, onze way of  life niet heiligmakend. Slenter je door Changmai, als het donker gevallen is, dan kan je binnenkijken in de huizen van de mensen. De dubbele deuren staan wijdopen. In de woonkamer/eetkamer/ slaapkamer/ keuken ligt een dubbele matras op de grond, en een grootmoeder speelt met haar kleinkinderen. In een andere living eet een gezin samen uit een grote kom gebakken noodles. Een oude man voedert de zwerfkatten buiten zijn hekken. Enkele monniken vegen de straat rond hun pagoda. Een man ligt languit op zijn blote buik de krant te lezen in zijn herstelplaats voor fietsen. De Thai in het Noorden werken niet graag,  vertelde een expat me. Mogelijk, maar misschien houden ze ook meer dan wij aan hun vrije tijd, en wat voor ons verveling lijkt, is voor hen een aangename babbel, binding met de buren, een namiddag rêverie.

Onze laatste dagen zaten nog vrij vol. De kinderen hadden een voetmassage en ‘lieten hun nagels doen’. We aten zalig lekker in Cooking Love, met Saskia, Tom, Artur, Jules en Basile.

We hadden lol met de 3D-art in Art in Paradise, met oude Vlaamse meesters, Afrikaanse savanne en diepzee- en surrealistische taferelen. Een herhaling van zoveel jaar geleden, maar nog altijd big fun!

En onze monsters overwonnen hun angsten op de Eagle Track Zipline, wij Trots! Een aanrader voor kinderen, maar zelf hadden Sari en ik hadden het na een uurtje wel gehad. The thrill of your life?  Fun, for sure, maar alles went op den duur, zelfs aan 30 km per uur over een vallei razen. Maar, ik geef toe, ik schreeuwde het uit, als onze begeleider me razendsnel loodrecht dropte bij de laatste ‘hindernis’.

CU next year!