Sari en ik gunnen onszelf een paar monsterloze dagen en nachten in Marseille. 5 u met de TGV vanuit Lille, met een zwetende overjaarse surfer boy naast me, en een gewapend team Franse agenten in burger dat onze coupé doorzoekt, met drugshond en revolver aan de heup.

Onze eerste indruk bevestigt het beeld dat, nog steeds, van Marseille opgehangen wordt: vuil, verloederd, verkommerd, en veel bedelaars. In de inkomhal van ons hotel (NH Collection Marseille) drinken mannen van Noord-Afrikaanse origine koffie of alcohol, en de ontvangst aan de balie is niet hartelijk. Een uit de kluiten gewassen security-kerel houdt een oogje in het zeil. De kamer is luchtig en voldoende ruim, en heeft een heel smal balkon waar de wind je zo afblaast.

Maar Marseille verbaast. ‘Marseille is veranderd’, garandeert een vrouw die naar hier verhuisde vanuit Lille, ‘het is niet meer zoals vroeger. Natuurlijk heb je minder goede wijken, maar die vind je in elke grote stad.’

Elke wijk heeft zo zijn eigen sfeer, zijn specifieke couleur locale.

Marseille wisselt af. Grootse kerken met Moorse (?) invloeden steken af tegen de blauwe hemel. Rond de oude haven vind je de hoi peloi en de ‘betere’ brasseries, in de Afrikaanse wijk worden de rauwe schapenkoppen uitgestald …

Le Panier

Le Panier, het oude hart van de stad, ademt rommelige Provence uit, met de typische kleuren en platanen en oleanders, bloemen en balkonnetjes … Winkeltjes met snuisterijen en pleintjes met koel bier.

Het meest opvallende in le Panier is de overload aan street art.

Overal in Le Panier zie je kleurrijke, freaky, psychedelische … muurschilderingen. De meeste zijn echte kunstwerkjes, enkele zijn banale graffiti’s waar de bewoners waarschijnlijk niet blij om zijn.

NOAILLES: DE AFRIKAANSE WIJK

In de Afrikaanse wijk is het elke dag markt. Een wirwar van straten met winkeltjes, koffiehuisjes met amandelthee, nieuwsgierige toeristen en gesluierde matrones die hun waren aanbieden. ‘s Avonds eten we een tajine in een Tunesisch eethuisje, waar de obers luidkeels met elkaar communiceren.

We drinken koffie en amandelthee bij een enthousiaste Marseillais, en eten stroperige baclava.

Tunesie, Syrie, Grèce, c’est tout le même bordel.

Le vieux port

De meeste toeristen zakken af naar de oude haven, waar kleine vissersboten en jachtjes dobberen, verse zeevis per kilo over de toonbank gaat.

Naast de oude haven ligt de site van het prachtig moderne Mucem-museum en even verderop geeft een roest hek toegang tot een bedenkelijk strandje. Enkele dapperen wagen zich al in het zeewater.

Kathedralen, kerken en Triomfbogen

Vlakbij het water vind je La Cathedrale De La Major, eenzaam op een kaal plein, maar daardoor misschien nog imposanter. Boven Marseille waakt La Notre-Dame-De-La-Garde. De crypte is gesloten want er wordt een mis opgediend voor een klein publiek.