Onze laatste dag Turkije 2022 zit erop. Nog een keer slapen en dan de vlieger op richting België. We hadden nog wat zaken op het programma staan vandaag: The Blue Mosque, The Hagia Sofia, The Old Bazaar, misschien Topkapi, en als het nog even kon The Basilica Cistern (Yerebatan Sarnıcı). Maar de dag verliep anders dan verwacht. Het was sowieso een overmoedig plan.

Ik overgoot onderstaande foto’s even met wat zwoele filters, om de dag wat op te smukken en de sfeer van de karavanserai van weleer op te roepen.

Right.

Vandaag is het blijkbaar zondag. Aangezien het gisteren zaterdag was, is dat logisch. Dientengevolge is het morgen maandag. Op zondag zijn er meer mensen op de been, meer Turken. En sowieso barst Istanbul al van de toeristen.

Onze eerste stop was De Hagia Sofia, ooit dé christelijke kathedraal van Constantinopel, de hoofdstad van het Oost-Romeinse Rijk, maar ondertussen sinds jaar en dag een moskee. Ik herinner me dat ik deze cami zag toen ik twaalf was, en dat mijn vader en ik toen even gezellig naar binnen liepen. Nu staat er een ellenlange rij aan te schuiven. Het woord ‘ellenlang’ wordt naar mijn mening vaak nogal gratuit gebruikt. Maar in deze context is het gebruik van dat woord helemaal gerechtvaardigd. Eén blik op die rij, en we wisten het: wij gaan niet naar binnen. Duizenden mensen, zou dat overdreven zijn? We deden niet de moeite om te tellen of een meer onderbouwde schatting te maken.

We namen een paar foto’s, zeiden ooh en aaah, of ‘ik kan niet zeggen dat ik dit zo imposant vind‘ (dixit monster 2), en draaiden ons om, om The Blue Mosque te aanschouwen. We aanschouwden, en na dit aanschouwen, luisterden we nog naar het duet van de twee rivaliserende muezzins, dat het plein overdonderde, en draaiden vervolgens opnieuw een kwartslag, richting de Oude Bazaar. Eén van de grootste overdekte markten ter wereld, met een dagelijks aantal bezoekers tussen de 250.000 en 400.000. Alstemblieft! Dat is heel Gent dat die bazaar afschuimt. De moed zonk ons al in de schoenen. En het was nog eens warm op de koop toe. En het zweet droop uit mijn oren.

Maar het is dus zondag. En op zondag is hij dus gesloten, die bazaar. Miljaar. Ella’s gezicht op onweer. Maar geen nood, we nemen de tram naar de Spice Bazaar, niet overdekt, maar ook een heerlijk amalgaam van fake Armani, Polo en Gucci, nep New Balance, nagemaakte AirPods en pseudo Northface. All made in Turkey.

We kopen wat fake shit, u moet thuis maar raden wat (dan krijgt u het), smullen nog wat zalige zoetigheid gevuld met pistache, slurpen een milkshake en nemen de overzetboot over de Bosphorus, richting onze laatste nacht. Topkapi en de Cisternen laten we voor wat ze zijn.

Het is goed geweest. Turkije zomer 2022. Het is mooi geweest. Veel gezien, mooie en lelijke dingen, veel onderweg geweest, af en toe eens vreemd opgekeken, veel zwerfkatten en straathonden gevoed, lekker gegeten. Komen we nog eens terug? Waarschijnlijk niet. Hebben we genoten? Ja? Waren we verwonderd? Soms. Het was een mooie reis, maar Sari kan niet zeggen dat ze Turkije een warm hart toedraagt. Ondanks het feit dat we, buiten Konya en Afyon, vooral een gematigd islamitisch land zagen (toch zeker aan de oppervlakte), is de omgang met vrouwen toch niet altijd zo aangenaam. De blikken en het gewoonweg negeren, neen, leuk is het niet. Zelfs van vrouw naar vrouw.

Zullen we met nostalgie terugkijken naar de voorbije weken? We zien wel…

Dus, so long Turkey, het ga je goed. Je was kleurrijk, je was gevarieerd. Af en toe deed je eens zot.

Het ga je hopelijk snel beter.

Warme groeten

Lux, Marie-Lou, Ella, Sari en Bas

Fun facts, shit facts, do’s and don’ts

• Kom niet voor onaangename verassingen te staan: check voor je plaatsneemt op de bril altijd of er nog toiletpapier is. Een reserverol is een uitzondering.
• Efes, Tuborg en Carlsberg zijn even duur.
• Lees de kleine lettertjes als je een hotel boekt. Sommige spa-faciliteiten zijn gescheiden voor mannen en vrouwen.
• Fris je Turks op, dat helpt.
• Bezoek de Zelve-vallei in Cappadocië.
• Huur een auto, rijden gaat vlot. Huur geen Fiat bij een goedkope maatschappij.
• Check de dansende Derwisjen in het Irfan in Konya, op sommige dagen tonen ze hun jolige capriolen gratis.
• Spendeer een paar dagen in Dalyan, boek een rustig hotel, uit het centrum.
• Boek je trein op voorhand met Amber Travel.
• De minaretten beginnen meestal te zingen een kwartier over het uur.
• Neem altijd een foto van je taxi-nummer of van de nummerplaat. (Vergeten wij ook telkens.)
• Haal je geld af, check dan wat de commissie is. Die kan variëren van 6 tot 10 %.
• Koop geen sim-kaart in de luchthaven. En met een kaart van 300 lira kom je al een heel eind.
• Niet alle Turkse mannen hebben een snor. De meerderheid van de Turkse vrouwen ook niet.
• Maak geen omweg voor Pamukkale. Check wat foto’s op het web, en wees geen toerist in de meute.
• Eet lekker lokaal, met vijf mensen, voor 15 euro of minder: lachmacun, gözelme, pide, menemen enzovoorts enzoverders …
• Doe zoals Luxie, huppel rond met een zakje katteneten en maak straatkatten (en straathonden) blij.
• Verwacht als vrouw niet dat je meteen aangesproken wordt. Alles wordt nog steeds tussen mannen geregeld.
• Ankara is geen must, Antalya ook niet. Een shopping mall ook niet.
• Met een hotel buiten Istanbul-centrum heb je meer waar voor je geld, en de metro is handig en spotgoedkoop.
• Buitenzwembaden in Ankara en Istanbul zijn koud. Ook binnenzwembaden zijn vaak fris als ze deel uitmaken van een spa-complex.
• Massage kost minimaal 20 euro voor een uur.