Onze laatste vier dagen in KL zijn we te gast bij Ann Ibrahim, die we leerden kennen in Penang. Jason Lo, haar echtgenoot, is voor een meeting in de Filipijnen. Jason is een creatief wonder: CEO van Tunetalk, de mobile provider die onder Tune-air valt ( de koepel met o.a. Airaisia), zanger van een paar nummer één hits ( o.a. Evening news, album Days without Dawn, http://www.youtube.com/watch?v=xc2I34o3rrg), bedenker van Malaysian Invasion, een mixed martial arts toernooi, en oprichter van Rock the World, sinds tien jaar het grootste Maleisische rockfestival).
Anns vader, die inwoont, voelt zich wat ‘under the weather’ en blijft in zijn kamer, hij zal ons later ontmoeten. Maar in de loop van de namiddag en vooravond wordt zijn toestand slechter. Hij ademt met horten en stoten, en heeft duidelijk pijn. Er komen twee dokters langs, en Ann maakt zich ernstig zorgen. Nancy en Sally, de Fillipino live -in helpers, zijn de hele tijd in de weer. Medicatie, warm water, temperatuur meten, dit, dat. Uiteindelijk brengt een ziekenwagen hem weg. Ann is alleen thuis, enig kind, geen broers of zusters die ze kan bellen. Ik rijd mee naar het ziekenhuis, voor morele steun.
Beademing, X-ray, infuus. Blijkt dat hij een acute longontsteking heeft, wat niet ideaal is voor een 82-jarige man. Hij lijdt ook al een tijd aan een zware aandoening, en zijn immuunsysteem kreeg dus een enorme deuk.
Het infuus en de beademing helpen, maar de cardioloog neemt Ann apart. Ze moet nadenken over de mogelijkheid van resuscitatie, want haar vader is ‘touch and go’.
s’ Anderendaags voelt meneer Ibrahim zich beter, the antibiotics are kickin’ in, zegt Ann opgelucht. Maar zijn bloeddruk gaat op en neer, en hij blijft nog in observatie. Anns vader is een knappe man, witte baard, wit haar, groot, met sprekende ogen en een sterke geest. Hij is van een belangrijke familie, de Abdul Razak clan, had een hoge positie in de Maleisische regering, maar toen de corruptie startte, trok hij zich terug uit het voetlicht.
‘s Avonds komt Jason vervroegd thuis uit de Filipijnen. Hij is sympathiek, gezellig, en all over the place, energiek, met kuif en shorts. Maar dan, wanneer hij terugkomt van het ziekenhuis, hoor ik buiten een klap. Ik zie Jason rondlopen op straat voor het huis, verdwaasd. I don’t understand, I put the car in drive, I put in drive. Shit, man. I hit my head. Er hangt bloed aan zijn achterhoofd, niet veel maar toch. Dan zie ik dat zijn SUV dwars over de straat staat, bestuurdersdeur open en ingedeukt, het verkeer vertraagt en rijdt eromheen. Blijkt dat zijn wagen achteruit was beginnen te rollen, dat hij er half insprong, en aan de handrem trok, maar hij botste tegen de gate van het huis, en de auto reed over zijn voet.
What’s next?
With kids around the globe 