Vlucht zoveel zoveel Airasia landt in Surat Thani, Zuid-Thailand, soepele landing.
De hitte voelt anders aan dan in Maleisië, alsof de lucht verbrand is. Onze geboekte rit (ik dacht toch dat ie geboekt én betaald was) naar Our Jungle House in Khao Sok National Park is nergens te bespeuren. Een geluk bij een ongeluk, onze taxi kost uiteindelijk zelfs minder. Anderhalf uur rijden en de natuur wordt majestueus. Ruw, maar niet onvriendelijk. Hoge rotspieken die uit het tapijt van regenwoud steken. Donkere wolken pakken samen en het zonlicht dat er zich een weg doorheen probeert te banen. Als het begint te regenen, dan klettert het, het is en blijft wet season, met dikke druppels die uiteenspatten op de voorruit.
Het ‘resort’ ligt een paar km weg van de highway die Khao Sok doorkruist, in gezellig Klong Sok, een klein dorp met een verrassend aantal low key hotels en guesthouses. Ko, onze driver, slaat een dirtroad in. Our Jungle House ligt als enige echt in het oerwoud. Het is er wak, nat en het gonst er van de insecten. Eén en al natuur. Super! Onze boomhut, halfmoon treehouse, hangt een vijftal meter boven de grond, kijkt uit op de rotsen en op de rivier. We waren gewaarschuwd voor cheeky monkeys, maar als de makaken ’s morgens hun neuzen praktisch tegen de ruiten drukken, schrikken we toch even. Ze zijn op zoek naar eten, snuffelen aan een leeg colablikje en kauwen op een plastic dopje van een waterfles. Ontevreden over de kwaliteit van de buit, kakt er een op onze terrastafel. Hupsa, ze zijn ondertussen al met vijf, en er komen er steeds meer en we sluiten alle deuren en ramen. Met de knip. De kinderen vinden het super, al zijn ze toch niet helemaal op hun gemak. Wij trouwens ook niet.
Het zijn luie dagen. De ventilatoren zoemen, en overdag is het zweten. Hagedissen schieten voor onze voeten uit als we ze opschrikken op hun warme stenen. Op onze kamer kruipen gummi gekko’s tegen de zoldering. De papa bouwt een dam in de rivier (één van de honderd dingen die je als kind zeker moet gedaan hebben, herinner je de artikels een tijd geleden in de krant… bellekentrek, boomhut bouwen, stekelbaars spotten, zijn er sowieso nog stekelbaarzen in België?), de vissen schieten en mas voor onze voeten weg. De mama geeft lees en schrijfles aan Ella.De monsters gaan op verkenning, spelen met de puppy’s en met de resortkat. We liggen languit op ons bed, luisteren naar de beestjes.
Rond een uur of vier stappen we door het woud naar het dorp. Reusachtige palmbomen, lianen, prachtige, onbekende bloemen. Het dorpje zelf voelt doods aan, weinig toeristen, we zitten alleen op een terras waar zeker honderd man kan eten. De maaltijd zelf is overpriced, vergeleken met de rest van Thailand, al is het Zuiden algemeen wel duurder. We vergeten een zaklamp mee te nemen en de terugweg is aardedonker. Maar de vuurvliegjes maken veel goed.
’s Nachts koelt het gelukkig verbazend af. De vleermuizen komen uit en krekels schreeuwen als sirenes.
With kids around the globe 
Die boomhut, de apen en het leren lezen en schrijven in de jungle zullen ze wellicht nooit vergeten . Goed insmeren hoor zegt een ( klein beetje bezorgde) omoe
Prachtig foto’s! Herinner me de apen in Sri Lanka, en zou me inderdaad ook niet helemaal op mijn gemak gevoeld hebben… Wat een beleving! En Ella aan het rekenen?! Superjuf Sari!