Een nachtbus over onverlichte wegen, Bagan – Yangon, voor een laatste stop in Myanmar. Laatste halte voor de nacht, 23 u, een wegrestaurant, proper, en met ijsjes voor de kinderen. Hoe kan het ook anders? Naast de weg staan versperringen, prikkeldraad gespannen op houten staketsels.
In Yangon praten we met een Hollandse jonge dame, die een sabbatical nam en als vrijwilligster werkt voor een organisatie die legale steun biedt aan Burmezen. Onteigening, huiselijk geweld. Er zijn nog onvoldoende wetten, en als ze er wel zijn, kennen de Burmezen ze niet. We vragen haar naar de huidige politieke situatie. 2010 was een keerpunt, zegt ze. Er is veel vooruitgang, informatiestroom, minder censuur. Oppositieleden worden niet meer in elkaar geslagen, verdwijnen niet meer. Maar er is wel nog intimidatie. Advocaten worden gearresteerd, of je merkt plots dat je facebookpagina is afgesloten. Veel armoede, een fabrieksarbeider verdient 30 dollar per maand, ellende buiten de toeristische gebieden , en in het noorden wordt nog fel gevochten. De verkiezingen van 2015 zijn heel belangrijk?, vragen we. Als die er komen, zegt ze, de mensen zijn er nog niet zo zeker van. Aung San Suu Kyi gaat voor het presidentschap, maar is haar volksheldstatus voor een stuk verloren. Ze is diplomatisch, spreekt zich niet uit over de toestand van minderheden bijvoorbeeld. Toen ze parlementslid werd, moest ze een eed van trouw afleggen aan de grondwet die ze zo fel bevochten had. De compromissen die ze maakt, worden haar niet door iedereen in dank afgenomen.
Vanuit ons sympathiek, maar overprized Garden Home Bed and Breakfast (100 euro voor een kamer met drie bedden, geen zwembad, maar incl. ontbijt, wat duur is voor Azïe), is het, langs het Kandawgyi-park, een kwartiertje wandelen naar de Shwe Dagon Pagoda, één van de belangrijkste heiligdommen voor het boeddhisme, tout court. Het is nog vroeg, maar in de straat die naar de tempel leidt, is het vroeg dag. Duiven en mensen van de stadsdienst ruimen de rommel van de vorige avond op, overal liggen speekselplekken, rood en dik van de tabaksbladeren. Enkele monniken. Veel verkopers, bloemkransen en snijbloemen, om te offeren in de pagode, plastic zakjes, om je schoenen in te bewaren. Er zijn winkeltjes waar vakmensen beeldjes uit hout kerven. Stalletjes met gefrituurde ditjes en datjes. De overdekte trappen die naar de tempel zelf leiden, worden geflankeerd door een chaos van winkeltjes met de noodzakelijke religieuze prullaria, boeddha’s die veranderen van kleur, boeddha’s met aureolen van neon.
Shwe Dagon pagoda zelf is overweldigend, keizerlijk, een stupa van 98 meter hoog, 50.000 kilo bladgoud, honderden kleinere tempels, stupa’s en pagode’s die vechten voor een plaatsje in de zon. In het centrum van de tempel zouden zich een aantal haren van Boeddha zelf bevinden. Monniken bidden in een soort kapellen, bezoekers mediteren, helpen kaarsvet te verwijderen, gieten water over de kop van een stenen tijgerbeeld. De hemel is staalblauw en combineert prachtig met het bordeaux en oranje van de monnikengewaden. Het is een prachtig gezicht, voor mij vergelijkbaar met Baudanath in Nepal, sfeervol, hemels.
Yangon is pokkewarm, het zweet stroomt van ons lijf. En we zijn op zoektocht naar een speeltuin voor de monsters. Happy Walk, dat zijn twintigste verjaardag viert, naast Shwe Dagon, is een ontgoocheling: lawaaierig, aftands, lunpark-achtige toestanden met afgietsels van Disney- en Pixarfiguren. In het Kandawgyi-park is de speeltuin aan afbraak toe, al zou dat niet veel energie vragen. Roest, rot en ruw. Het park zelf is mooi, aangelegd rond een meer waarop waterlelies en een prachtig gouden ship met eendenkoppen. Houten bruggen lopen honderden meters over het water. Koppeltjes smoochen romantisch onder parasols en tekenen hun leven uit.
Twee weken was te kort in dit prachtige land, al is de hitte bij wijlen moordend. Wat een prachtige mensen, eerlijk, mooi, elegant. Ik hoop dat we die glimlach niet te snel kapotkrijgen.
With kids around the globe 
Mooi mooi… en wat dit niet het land waar je wat voor vreesde? Waar je twijfels had of het wel iets zou worden? Geniet volop nog de laatste 2 dagen… En daarna veilige vliegreis naar Vietnam en een blij weerzien met omoe! Vergeet niet te genieten met jullie tweetjes in Vietnam… !
😉