In 1999 gaat een divisie van de RAF op jacht. Soldaten van  het 2625 County of Cornwall Squadron trekken Bodmin Moor op, gewapend met high tech night vision. Ze zoeken een grote kat. Een monsterkat. The Beast of Bodmin Moor. Ze maakt de lokale boeren het leven zuur. Ze helpt hun vee om zeep. Pech. De soldaten vinden niks. Night vision helpt blijkbaar niet bij slechte weersomstandigheden. Een soldaat getuigt: “So something was moving along the tracks, but because of the cloud we could not get a good look.It was an interesting and useful training exercise and we will be doing it again in the New Year.”

Bodmin moor, een nat en uitgestrekt kaal gebied van 250 vierkante km ligt op 20 minuten rijden van onze airbnb. De rit ernaartoe is opnieuw prachtig. Eenzame kronkelwegen, smal, geen twee wagens naast elkaar, maar ongedwongen hoffelijkheid van de chauffeurs, weiden afgezoomd door oude leistenen-muurtjes en ruwe manshoge heggen. Meer holle wegen dan in mijn 42 jaar Vlaanderen, takken hangen over het asfalt, mos. Overal mos. We komen op een plateau zonder hoge begroeiing, een eenzame boerderij, Camperdown farm. De mist is dik.  Een boer, weggelopen uit de Welshe televisiereeks Hinterland stuurt ons een andere richting uit. ‘Ya might get lost in da fog, ya see.’ Zijn zilvergrijze borsthaar, zijn schaapshond in de koffer.  En inderdaad, de mist sluit ons in. Marie-Lou krijgt een kleine angstaanval. Nu het niet onweert, zoals in Azië, moet ze toch van iets bang zijn. De spookverhalen vertel ik haar niet. Ik kan ze zien, de geesten, de koning Arthurverhalen en de schim van de  op de moor vermoorde lokale schone Charlotte Dymond. Haar kreupele vriend werd ervoor aan de galg gehangen. Hij was onschuldig, hield hij vol tot zijn oogbollen uitpuilden.

We willen naar Roughtor, met een middeleeuwse kapel,  lopen per abuis richting Brown Willy, het hoogste punt van Cornwall. Maar de mist wordt te dicht. We stuiten nog op het karkas van een schaap.  Schedel en ruggegraat. The Beast zien we niet.

Enkele mijlen verderop lunchen we in The Old Inn, in St-Breward. Al in de 11de eeuw werden monniken hier voorzien van hun natje en hun droogje. Gezellig en bedrijvig, met een pooltafel, een dartsboard, een saladbar en 24 soorten vlees. Ik drink een lokaal bier. Lager, geen ale. Niet slecht.