Het is te heet voor de tijd van het jaar, vertelt de uitbaatster van Hot Bread, het enige plaatsje in Nan waar je een alu ghobi kan krijgen, een Indiase curry. En daar heb je soms wel eens trek in na weken fried rice en papaya salad. De vrouw leerde Indisch koken in Varanasi, schuin onder Delhi. Ze spreekt ook vloeiend Engels, een uitzondering hier. Normaal wordt in deze periode rijst geplant, vertelt mevrouw Hot Bread, maar met deze temperaturen (36 graden, gevoelstemperatuur 40) is dat niet mogelijk. Er zal weinig rijst zijn komende oogst. Limoenen en citroenen zijn heel duur nu. Het is regenseizoen, maar tot nu toe hadden we maar twee korte regenbuien.

De inwoners van Nan laten hun sportieve activiteiten niet, ondanks de hitte. In het park wordt gejogd, gesnelwandeld, en gedanst in Claude Françoisstijl, met zweetbandjes.

Zonder zwembad is het onmogelijk om hier lang te blijven. Maar zelfs het zwembadwater is lauw. We moeten opletten voor verbranden en zonneslag. Zelfs om 8 u ‘s avonds stroomt het zweet nog van je rug. Tussen de zwembaden door eten we vooral. 🙂

Ik ben verzot op de price winning Masaman curry in het befaamde Phum 3 restaurant. Gezien de afwezigheid van westerlingen is de keuken veel authentieker. Not spicy is dan ook nog steeds tricky.

Marie-Lou gaat er met haar papa op uit. We bezoeken het Nan Noble House, een 130 jaar oud teak villaatje, waar in Bokrijk-stijl het leven zoals het was uitgebeeld wordt. Een behulpzaam vrouwtje toont en vertelt in vloeiend Thai hoe katoen tot draad gesponnen werd. Het is zo heet dat de eigenares badmatjes op de teak vloer legt, om van de ene plaats naar de andere te lopen, zonder kans op brandwonden.

We versassen van Nan Noble House naar Baan Suan Leelawadee Resort Nan, maar enkele kilometers verderop, maar zalig gelegen aan een klein meertje. De staff is supervriendelijk, de sfeer zalig, het zwembad glinstert in de zon. Alle gasten zijn oosterlingen, maar vraag me niet welke nationaliteit. Het is Buddha-dag, dus enkele dagen geen alcohol, maar de kamer naast ons slaagt er toch in 12 halve literflessen bier naar binnen te kappen.

Straks rijden we de ‘bergen’ in, op zoek naar wat verkoeling: Pua, en de traditionele zoutwinning in Bok Lua, daarna over Chang Rai naar Mae Salong.