Een spic & span homestay, dicht bij Pua, op een uurtje rijden van Nan. We dachten dat we de bergen ingingen, dat het koeler zou zijn. No way Hosé. Het is BAKKEN.  Ook hier is het spijtig genoeg héél  moeilijk communiceren met de uitbaters, geen woord Engels.

Geen zwembad, dus naar de lokale waterval. Nogal wat Thai dachten hetzelfde. Langs het snelstromend riviertje zitten heel wat jonge kerels, een paar ouderen, enkele vrouwen. De meeste mannen drinken. Sterke drank aangelengd met frisdrank. Het was net Buddha- dag, en dan is er geen alcohol verkrijgbaar, dus er moet ingehaald worden. Iedereen is vriendelijk, lacht, knikt, wai wait. Maar niemand kan een woord Engels.  Al is er van een echter waterval niet echt sprake, de temperatuur is zalig koel, het bassin zit vol kleine grutvissen,  en we klimmen vol jolijt tegen de stroming in.

We blijven maar één nacht in de homestay, de airco doet het niet denderend, en het is echt té heet. We rijden naar Chiang Khaem, Rico Resort, maar daar blijkt het zwembad under reparation en het is er doods. Dus we doen er nog anderhalf uur extra naar Chang Rai bij. De natuur wordt steeds imposanter. Wilder, met dieper ingesneden valleien.

Onderweg stopten we in Nong Bua, een ‘authentiek’ dorpje aangeraden door Travelfish. En ja hoor, het is er allemaal: de drie eerbiedwaardige Thai die op hun ‘luit’ beginnen te tokkelen als we voet in de wat zetten, de murals …

Even buiten het dorp bezoeken we een momumentale spacey chedi (naam onbekend). Qua architectuur doet het bouwwerk aan een een moskee. Van binnen is het een en al overwelmende spiegelmozaïek. We mogen enkel foto’s nemen als we op onze knieën zitten. Een non toont ons zonder gène haar geamputeerde borst. Volgens een andere non die ons rondleidt werd de tempel gebouwd door de mensen in het wit (een speciale Boeddhistische orde, of bedoelt ze ‘nonnen’?)  Hoewel de Boeddha himself niet discrimineerde tussen vrouwen en mannen,  is er nog heel wat gender inequality in Boeddhisme. In haar documentaire ‘White Robes, Saffron Dreams: A Look at Gender Inequality in Thai Buddhism‘  onderzoekt de Indiase filmmaker Teena Amrit Gill ‘the discriminatory treatment of women within Thai Buddhism, a topic that has gone largely unexamined in the past.’ Ze spreekt over ongelijke kansen voor vrouwen en zelfs misbruik door monikken. ‘There are about 270 female monks across Thailand and they were all ordained abroad. (…) In contrast, Thailand has more than 250,000 male monks.’